Na het afgelopen jaar waarin bij vlagen verdienstelijk werd gevoetbald maar het kampioenschap onderweg werd vergeten, brak zondag voor het Vierde eindelijk het nieuwe seizoen aan. Met de geur van nieuwe overwinningen (en deels ook van het aanwezige kunstgras) in de lucht wachtte de gerenoveerde selectie van het Vierde (Stefan en Lesly zochten hun heil in Bemelen, het uitgaande transferbudget werd besteed aan onder meer Remy, Roy en ‘Tattoo Sem’ en het Kerstgens gehalte bleef op peil. Wesley werd verkocht aan Mechelen en Jeffrey nam zijn plek in) op het sportpark in Margraten een nieuwe uitdaging, hoewel ditmaal nog ‘slechts’ voor de beker.
Kalief Hugo, die de lokale horecagelegenheden in Portugal onveilig maakte, had in alle wijsheid de leidersstaf aan Lars overgedragen. En hoewel deze op tijd en zelfs nuchter in Margraten arriveerde, bleek hij toch enigszins te lijden onder alle verantwoordelijkheid: de shirts waren namelijk in Wielder achter gebleven. Het was Peter die de interim-leider vervolgens uit de brand hielp door – al bijna in Margraten – om te draaien en alsnog te zorgen voor de benodigde tenues, zich daarmee uiteraard gelijk verzekerend van een basisplaats. Vanwege de nodige afmeldingen begon het Vierde sowieso in een wat andere samenstelling; met Chris op doel, Peter, Jules en Tim onder aanvoering van Ausputzer Remy in de verdediging, met daarvoor een viermans middenveld met Jeffrey, Hub, Sem en Roy en voorin de watervlugge Ongrijpbaren, Tom en Ivo.
De wedstrijd begon goed, de tegenstander was voetballend niet verkeerd maar het Vierde kwam er een aantal keren, mede dankzij de snelle spitsen en een paar mooie acties vanuit het middenveld, goed doorheen, hetgeen uiteindelijk leidde tot de 1-0 door Tom. De Wijlrese verdediging bleek echter nog niet volledig op elkaar ingespeeld, want binnen het kwartier leidde een misverstand – “Bal is voor jou, nee voor jou toch?” – tussen keeper en laatste man ertoe dat Chris gelijk in zijn eerste wedstrijd mocht vissen: 1-1. Om het nog wat erger te maken werd Capitano Hub, met een overtreding waar je tegenwoordig minimaal 3 maanden voorwaardelijk en 9000 euro boete voor krijgt, vakkundig het veld uitgeschopt. Het Vierde liet zich echter niet gek maken, bracht speler-manager Lars als invaller en met de ‘solide overwinning’ van het Nederlands Elftal in het achterhoofd, bewees Sem gelijk zijn waarde door niet veel later de 2-1 op het scorebord te zetten. Margraten had moeite met de snelle uitvallen van Wijlre, wat zeker in de tweede helft de nodige uitgespeelde kansen opleverde, maar met name Ivo had zijn vizier nog niet volledig op scherp staan. Niet onvermeld mag ook blijven de actie van Peter, die met een mooie solo vanaf het middenveld vrijwel de hele vijandelijke verdediging in zijn hemd zette, waarna Tom de boel afmaakte door de 3-1 binnen te schuiven.
Het was echter nog niet afgelopen, want wederom wist Margraten halverwege de tweede helft de aansluitingstreffer te maken met een fraaie kopbal, 3-2. En de rapen waren bijna gaar toen Margraten vervolgens met 3 spelers tegelijk op Chris afstormden; slecht uitspelen en een inspanning in extremis van Tim stonden een volgend tegendoelpunt echter in de weg. Wielder bleef kansen creëren en scoorde zelfs nog een vierde keer via Ivo, maar het bleef opletten, want de tegenstande rechtte nógmaals de rug; Chris kwam ver zijn doel uit om een diepe bal weg te werken, bij de daaropvolgende ingooi werd de bal vanuit het middenveld op de pantoffel genomen en zag Chris, die net weer terug was op zijn post, de bal alsnog naast zich in het doel ploffen. De overwinning werd echter niet meer uit handen gegeven, waardoor Leider Lars ongeslagen en geroerd vanwege zoveel inzet, met 3 punten van het veld liep. De eerste zege is een feit!