Treinreis SOG – Nijmegen
Gisteren was ik prominent aanwezig en representeerde ik Collegiaal Dispuut Panacee op het XIIe lustrumgala van Corpsdispuut Aquila. In mijn rokkostuum heb ik een paar biertjes gedronken, maar vooral paardenkutten (Apfelkorn + Spa rood) en straaljagers (een drankje voor de echte kenners) geharkt. Om half 1 vertrok de bus vannacht vanuit Baarlo en anderhalf uur later lag ik in mijn nest in Nijmegen.
De wekker ging om half 7. Een mondkapje in de trein was vanochtend niet nodig. Een mondkapje zou namelijk werken als een chloroformdoekje in een ouderwetse speelfilm. Ik was moe en voelde me hopeloos, troosteloos, ellendig en verloren. Ik wist drie dingen zeker: vandaag wordt een hele zware wedstrijd; de trainer van 1 gaat hoe dan ook op me schelden; en ik moet belasting betalen.
Toen de trainer mij op het station van Schin op Geul ophaalde had ik er wel zin in (lekker schelden met- en op elkaar), totdat ik te horen kreeg dat een speler zich had afgemeld terwijl die betreffende jongeman wel vooropliep in de polonaise in de Godvergeten Hut gisteren. Wat ben ik blij dat ik daar niet bij was. Waarom hij zich had afgemeld? Hij voelde zich “te slecht.”
Dit kan gewoon niet waar zijn. Het is niet eens “No good in my book”, het is gewoon uit den boze in my book. Ik heb er geen woorden voor dat iemand niet komt opdagen omdat hij zich “te slecht” voelt, maar wel gisteren de vogel afschoot in Ingber. Ik kan het, verdomme, niet geloven. Ik voelde me vanochtend zo gruwelijk dat ik het niet op papier kan zetten. Ik heb 5 dagen achter elkaar niet heel veel geslapen maar wel gedronken als een vis. Toch stond ik na een treinreis van 2 uur en een kwartier wél op de wei vanochtend om 10:00 uur. Met pijn en moeite heb ik de 90 minuten volgemaakt, we zaten krap met de wissels.
Mensen zeggen wel eens dat ik veel klaag. Dat is zo, maar mijn geklaag is volkomen terecht. Niet negatief maar reëel. Als je je afmeldt terwijl je gisteren wel kon zuipen tussen de stront en varkens van Ingber ben je bij mij aan het verkeerde adres. Als hij geen excuses maakt hoeft hij van mijn part ook niet meer te komen. Ik speel liever met Victor. Een talentvolle 16- jarige jongen van de A-jeugd. Die komt wel als je hem nodig hebt gelukkig. Maakt hij wel excuses, dan zie ik het voor deze keer door de vingers. Ik kap het nu af, maar ik kan nog een heel boek over deze ellende schrijven. Bel maar alvast de uitgever.
Over de wedstrijd: we hadden met 0-3 verloren van een redelijk goede ploeg uit Berg. We kregen na zo’n kwartiertje spelen opeens twee doelpunten om de oren door persoonlijke fouten. Dat kan gebeuren. We hadden geprobeerd om ons terug te knokken, maar het was tevergeefs. De combinaties waren niet echt goed en de bal wilde er niet in op deze koude, harde voetbalmorgen. In de tweede helft werd het ook nog eens 0-3. Jammer, maar volgende week een nieuwe kans tegen SNC 2.
Omdat we om 11:00 uur speelden in plaats van 12:00 uur heb ik een uur extra de tijd gehad om te klagen in de kantine voordat het eerste elftal begon. De broodjes frikandel gingen er wel goed in, het bier niet.
Geuldal 1 speelde tegen Rood-Groen 1, een gewaagde tegenstander. De sensationele terugkerende ellende begon al na een paar minuten. Het stond al snel 0-1, Snouck viel na 5 minuten al geblesseerd uit, Kay kreeg onterecht rood en de scheids bleef maar wapperen met geel. Na rust kwam Geuldal sterk terug en maakte Chris Darding na een mooie combinatie de 1-1. De rest van de wedstrijd was erg hard en er was toen de scheids affloot ook nog een akkefietje op het veld. Het kan eigenlijk niet, maar het hoort er toch bij. Ik heb naar de wedstrijd gekeken onder één paraplu met 4 kompanen, desondanks ben ik helemaal natgeregend.
Dat kon er ook nog wel bij vandaag.
Ik steek de loftrompet over de mannen van SV Geuldal 1. Gefeliciteerd met het zwaarbevochten punt, om toch maar positief af te sluiten. Peace.
Milan