De verloren zoon Gyuszi (lees: Joesie) Parlag, inmiddels zelf vader, keerde vandaag terug op zijn oud vertrouwde sportcomplex Mauritiussingel om een langverwachte comeback te maken op het tweede elftal, waarbij hij, in de volle negentig minuten die hij meedeed in de spits naast zijn broer Dani, geen stap te veel zette. De andere verloren zoon, tevens kind van trainer Raunchy (naar eigen zeggen) en slaapkop h.t., Gosjan Frissen, was ’s zaterdags vroeg naar bed gegaan, ware hij op tijd kwam en op de bank plaats kon nemen naast ondergetekende, wiens vaste elftal nog niet bekend is omdat trainer Raunchy vasthoudt aan het adagium ‘’Een keer trainen is niet trainen’’ en ondergetekende niet in een van de trainingsdorpen Schin op Geul of Wijlre woont. Geuldal 2 speelde vandaag haar tweede bekerwedstrijd tegen RKHSV 3. De voetbalvereniging heeft prominent de abbreviatie RK in haar naam zoals mijn oude club RKVV Struchter Boys dat ook had, al zag mijn directe tegenstander in de tweede helft er niet bepaald rooms katholiek uit.
De katholieken kwamen snel op een 0-1 voorsprong, ondanks het goede voetbal van de dorpelingen. Niet veel later werd het 0-2, ondanks het goede voetbal van de dorpelingen. Heugem had een erg goede keeper onder de lat die het doel van de Maastrichtenaren schoonhield. Geuldal voetbalde lekker, een genot om naar te kijken volgens grensrechter Niels Bemelmans. En als Niels een positieve toon aanslaat in plaats van de boel bij elkaar scheldt, wil dat wat zeggen. Geuldal speelde haar tegenstander zelfs helemaal kapot, die heel triest al vijf keer moest wisselen voor rust, maar tegen de verhouding in wel van de voorsprong genoot.
Na rust ging Geuldal vol goede moed het veld op om de achterstand gelijk te trekken, maar niets bleek minder waar. Heugem kwam op een 0-3 voorsprong. Het is uitermate triest dat het de derde kans voor Heugem was en meteen het derde doelpunt. Geuldal genoot van veel meer balbezit en creëerde meer en betere kansen, maar de spelers vertikten het om te scoren. Het was om misselijk van te worden en het werd alleen maar erger.
Niels scoorde een penalty, 1-3, maar de valse hoop duurde niet lang. Heugem kreeg kans nummer vier en geloof het of niet, ook doelpunt nummer vier. De Maastrichtenaren lachten zich kapot en ik vrat mezelf op vanbinnen. Ik deed zelfs mijn shirt uit mijn broekje. Tot overmaat van ramp werd het 1-5 en 1-6 omdat we maar wat deden de laatste 10 minuten. Het was een marteling om de wedstrijd uit te voetballen op deze manier. Er is niks leuks aan
voetbal.
Dit is de eerste wedstrijd in elf maanden die ik verloren heb en ik ben vergeten wat het met me doet. En zo’n geflatteerde uitslag maakt het alleen maar erger. Misschien kom ik niet meer trainen omdat ik onbewust voetbal niet meer leuk vind. Ik kijk nooit voetbal en het wordt door het kapitalisme helemaal uitgemolken. Mijn vader draait zich om in zijn bed, maar ik raad iedereen aan om een andere hobby te zoeken. Begin met drinken, koop een drumstel, leer koken, ga wedstrijdverslagen schrijven of begin een muziekcollectie. Ik doe het ook. Als dit mijn doorsnee zondag wordt kan ik beter stoppen met voetballen en een leuke stamkroeg zoeken in Maastricht. Tips zijn welkom.
Gyuszi was zich ook aan het bedenken om niet meer te komen. Dit zei hij ook altijd back in the day toen hij nog bij Delphi werkte. De bestelling opnemen en dan de voetbalzaken doornemen. Ik ben benieuwd of hij er volgende week bij is. Als hij slim is blijft hij thuis, maar als hij een hart voor de club heeft komt hij voetballen.
Tot zondag.
Milan Stassen