Auw… Auw… wat een kou…in een tijd vol verrassingen…

Vandaag waren wij te gast bij onze buren in Gulpen en speelden daar tegen het 3e team van dezelfde leeftijd. We vertrokken met twee zorgen… Zorg 1…Yousef, die was afgemeld (wie gaat dan deze fanatieke dribbelaar op het middenveld vervangen? Zorg 2… De weersomstandigheden… zouden deze ons parten spelen? Omdat we uit ervaring weten, dat bij ons de slaap geruime tijd uit de jonge lichaampjes moest zijn, voordat wij alert reageren. We maakten daarom gebruik van een intensieve opwarming. Dit met de doelstelling om lekker beweeglijk en zéker bij de les de wedstrijd te starten… de eerste oefeningen waren nog op het hoofdveld…Toen we uit de mist, want het was me een potje mistig… én koud… net boven het vriespunt… een leider van Gulpen zagen opdoemen. Hij vroeg ons om naar het grasveld ernaast te komen. En om daar dan onze activiteiten voort te zetten. Ze waren vriendelijk, maar het spatte er niet af… nadat we daar nog enkele baloefeningen hadden gedaan, stelden we ons op voor de wedstrijd. Justin had aangegeven graag de hele wedstrijd te willen keepen… Sem had me al in vertrouwen verteld dat hij ook wel een doelpuntje wilde meepikken, Jayden was met gemengde gevoelens het veld opgekomen en had zijn oude clubgenoten vriendelijk hoi gezegd… en Fenna verheugde zich al op leuke wedstrijd… we waren er allemaal klaar voor. We wilden er alles uithalen in de wetenschap dat dit de laatste partij voor de winterstop was. Ondertussen was de kou stiekem in de kleren van onze jonge spelers gaan zitten. Het leek nog onschuldig… “ blijven bewegen”… én “zonder bal in de posities blijven lopen”, waren nog de tips van de technische staf. Maar de echte tegenstander van vandaag was die stiekeme kou. Nadat deze eerst in de kleren was gaan zitten kroop hij nog stiekemer verder en koelde onze spelers nog meer af… zo ver dat de ondertussen natte sokken het nog verergerde… terwijl het spel rommelig van start ging én heen en weer golfde met zeer veel klontervoetbal, zakte de voetbalkennis bij onze spelers verder weg. Het enthousiasme en de felheid van de trainingen waren in geen velden of wegen te bekennen. Zou de kou ons toch parten spelen? En ja hoor… onze zuiderburen leken geen last te hebben van de weersomstandigheden en kregen een kansje… en benutte deze… 1-0. Hiervan koelden wij nog meer af… ondanks alle aanmoedigen van weer veel meegereisde supporters kregen wij er geen vat op. We brachten onszelf meer en meer in de problemen… dan zelfs de 2-0… en hoe verder de tijd vorderde leken wij te bevriezen…letterlijk. We liepen niet meer met onze tegenstander mee en de GeelZwarten slalomden door onze verdediging en maakten met alle gemak de 3-0. Oei… Oei… waar zou dat eindigen…? De lippen waren haast blauw, de schoudertjes hingen, de gezichtjes zagen spierwit en ze trilden van de kou… De warmte was weg… uit het spel en uit ons team. Dan geeft Gabriel aan, dat Justin een blessure heeft… we vragen om het spel stil te leggen… hier werd uiteindelijk gehoor aan gegeven… Dan blijkt de situatie erger dan verwacht… Justin heeft het heel moeilijk en met zijn natte, doorweekte voetbalsokken was de afkoeling zelfs heel pijnlijk geworden. Toch wilde hij verder… maar eerste even een warme jas… Sterk Justin… De wissel met Sem was de meest logische en met een twijfelende blik in de ogen ging hij onder de lat staan… nadat we met wat moeite het keepersshirt van Justin hadden aangetrokken… “erg warm heb ik het ook niet” zei hij met een bibberend stemmetje… dapper Sem! Ons spel bereikte het dieptepunt… wat de temperatuur betrof… Ondertussen was Justin met alle hulp opgewarmd, gerustgesteld en als aanvallende middenvelder in het veld gebracht. “Veel bewegen en blijf meelopen”… coachten we vanaf de zijlijn… want het lag niet aan de kwaliteit van de tegenstander, we waren weer aan elkaar gewaagd. We gingen allemaal iets meer bewegen, werkten voor elkaar en geloofden er weer in… Dan breekt er een zonnestraal door de mistdeken… en vlak voor de rust scoorden we de 3-1… JUSTIN… Hoedje!!! Dat is heel knap… een kanteling in de wedstrijd. Dan de rust… we besloten in tegenstelling tot de gastheer de catacomben op te zoeken en de broodnodige warmte te koesteren. In het kleedlokaal was het even “hectisch, maar zeer daadkrachtig”… de spelers werden voorzien van veel warmte en nieuwe droge kleding… onze supporters ontdeden zich zelfs van hun eigen sokken en gaven deze aan de spelers… na bemoedigende woorden en veel schouderklopjes gingen we het veld op voor de 2e helft… Mede door het aanjagen van Jayden, Max en Mik lieten we het beeld van de eerste helft ver achter ons… Mik bleef maar “gaan”… en deze vonk sloeg over en de toon was gezet… Sem zette door zijn verre uittrappen de tegenstander vast op hun eigen helft… we speelden weer vooruit… onze aanvallers, Mik en Max stoorden de opbouw effectief en met Fenna, Jayden en Justin hadden zij een klasse rugdekking… Siem blokte daarna bijna iedere aanval effectief af… en als ze al doorkwamen waren Niek en met name Gabriel zeer alert… in deze fase liet dit team iets zeer bewonderenswaardigs zien… samen, uit een lastige positie terugkomen met samenspel… dit resulteerde in een verrassing voor Gulpen… want de druk werd zo groot dat een verdediger van Gulpen geen andere uitweg zag dan zijn eigen doel… 3-2… de zon brak door. We trakteerden Gulpen op een “Sinterklaaspresentje”… Max, voorzien van droge sokken, maakte de verdiende gelijkmaker… Machtig Max… er zat nog meer in… en de temperatuur begon te stijgen… in onze spelers en in het spel… dan vallen de 3-4 en de 3-5 vlak achter elkaar… en wie anders dan onze geweldige Mik zorgt voor deze twee mooie doelpunten… Groots Mik!!! Zowel Fenna als Jayden kwamen steeds dichter bij een doelpunt… super inzet, Top!!! In de tussentijd stierven de aanvallen van Gulpen al vroeg in schoonheid en werden wij sterker en sterker… Max geeft met zijn geweldig loopvermogen dan nog even een voorbeeld van doorzetten en maakt “koelbloedig” maar hartverwarmend af… 3-6… Klasse kerel! Met de verdiende bekroning voor zijn harde werken zette Gabriel de eindstand op het scorebord… 3-7… indrukwekkend.
Jullie hebben iets heel moois laten zien… Mik, Max, Jayden, Fenna, Justin, Siem, Niek, Gabriel en Sem, wij zijn enorm trots… en Trots is zeker vandaag met een hoofdletter…