Doelpuntrijke wedstrijd: Geuldal 2 wint van Schimmert 3
Trein, 11-11-24
Vlak voor het tienjarige jubileum pakten de donkere wolken zich bij elkaar boven Schin op Geul en Wijlre. Vorig seizoen – het negende in de clubgeschiedenis – was rampzalig. Het eerste elftal ging met de hakken over de sloot naar een andere vierde klasse, het tweede elftal eindigde stijf onderaan en Geuldal 3 sloot het seizoen traditioneel af met een een-na-laatste plek (RKIVV 2 was en is de eeuwige hekkensluiter van al het amateurvoetbal). Daarnaast overschaduwden twee sterfgevallen van actieve clubmensen de aanloop naar 10 jaar SV Geuldal. Na dit ultieme dieptepunt kon én moest er naar boven gekeken worden, met een bloeiend, doelpuntrijk en ‘’verzonnen’’ jubileumjaar – een jubileum is mijns inziens namelijk pas bij 12,5 jaar – als gevolg.
Geuldal 1 en 2 zijn dit voetbaljaar beiden stabiele middenmoters en zelfs Geuldal 3 heeft al bijna even veel punten als in het vorige hele seizoen. Het tweede elftal sleepte gisteren haar tweede overwinning binnen. In Wijlre werd het maar liefst 6-4.
Als ik van tevoren wist dat ik moest vlaggen, had ik net zoals de grensrechter van Schimmert een glas bier voor de wedstrijd gedronken – zo rond 10:30 uur – in plaats van een tas koffie. Veel kreeg ik niet te doen in de eerste helft, want binnen 10 minuten stond het al 2-0. Victor opende de score met het hoofd na een voorzet op maat van Mika Muijrers. Even later was het Yannick Meertens die met een afstandsschot de aan kunstgras gewende keeper verraste. Voor rust verzuimde het team van interim trainer Bart Schrouff (Ruud van Nistelrooy effect?) om de voorsprong te verdubbelen.
Na de geniale speach van Schrouff in de rust wist ik zeker dat Bart in hetzelfde straatje als Van Nistelrooy thuishoort. Hij sprake de volgende wijze woorden ‘’Als zij scoren wordt het 2-1 en dan krijgen we het moeilijk. Als wij scoren wordt het 3-0 en dan krijgen we het makkelijk.’’ Die had ik nog niet eerder gehoord. ‘’’Wat gaan we anders doen na rust?’’ ‘’Ja, nieks. Scoren.’’ Zo gezegd, zo gedaan.
Jerôme Huntjens miste in de eerste helft een aantal kansen maar na de thee was het meteen raak. De 3-0 zorgde er echter voor dat Schimmert wakker werd en al vrij gauw was het antwoord daar: 3-1 (dit scenario had Schrouff niet voorspeld). Een kopie van de eerste goal – een voorzet van Mika op het hoofd van Victor – vergrootte de marge weer tot drie en Joeri Simons maakte met zijn eerste balcontact in de punt zelfs 5-1.
Toen kwam het moment waar ik eigenlijk had moeten vlaggen: een doelpunt van Schimmert waarbij het net wel, of net niet buitenspel was – drie blauwen stonden in een scrimmage op de achterlijn en tikten de bal naar elkaar rond. Als ik dat ene bier had gedronken voor de wedstrijd, dan had ik waarschijnlijk wel gevlagd. Maar als nuchtere, onpartijdige en eerlijke grensrechter heb ik uiteindelijk besloten om dat niet te doen. De goed fluitende Lars Offermans was waarschijnlijk ook niet met die beslissing meegegaan.
Na de 6-2 van Luvic Marquez werd het nog even billenknijpen toen Schimmert tot 6-4 terugkwam, maar gelukkig waren de 90 minuten daarna verstreken. Het doelpuntrijke duel was bagger, maar ook een genot om vanaf de zijlijn te bekijken. Binnen de lijnen was het spel moeilijker te volgen, want een enkele speler dacht dat de eindstand 3-3 was. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Het is maar goed dat ik niet met Geuldal 3 meeging naar HAC in Haanrade (eindstand 1-1, doelpunt door Bram Kamps). Daar kostte het bier in de kantine namelijk slechts 1,60 en dan was ik waarschijnlijk niet levend thuisgekomen. Ik hoop dat dit seizoen nog veel sportieve en doelpuntrijke overwinningen volgen voor alle teams van SV Geuldal.
Milan Stassen