De blik van Sjtass op Rood Groen 2 uit

2de elftal
Geschreven op dinsdag 29 maart 2022 14:04 door Milan Stassen.

Zaterdagnacht kwam ik in een kroeg in mijn Alma Mater erachter dat de klok een uur vooruit werd gezet. Daar sta je dan in je lelijke zuippak, met een Gin-to in je linker- en een bolletje in je rechterhand. Mijn royale viereneenhalf uur slaap werd ingeruild voor een kort drie-uurdurend nachtrustje. Om kwart voor 7 ging de wekker, met het adagium “die kan zuipen kan ook voetballen” in mijn achterhoofd.

Deze ellende bracht ik mee op pad naar Lemiers. Het ligt altijd verder weg dan u denkt. Na een korte tussenstop links in Lemiers sloegen we uiteindelijk rechtsaf richting het voetbalveld. Onderweg zagen we trouwe Geuldalsupporter meneer Bock in het grauwe maar aangename voetbalweer te voet richting het complex van Rood-Groen lopen.

De ploeg uit Vaals in de mooie tenues was jong, net als haar tegenstander. We speelden op het bijveld en dat lag er niet goed bij. Geuldal was de hele wedstrijd beter. Desondanks was onze achterhoede niet secuur genoeg in de passes in de openingsfase en miste de felheid op het middenveld. De 0-1 liet even op zich wachten, maar zo halverwege de eerste helft wist doelpuntenmachine Nils Adang het net te vinden. Rood-Groen probeerde terug te komen maar kwam eigenlijk niet aan voetballen toe.

Het tweede doelpunt was een echte Blitzkrieg. Toen de Vaalsenaren zich op de helft van de tegenstander bevonden, veroverde Bob Felix de bal en dribbelde enkele meters naar veiligheid. Daar stak hij de bal op Ian Swillens en deze trok het veld over. Met drie man sterk (Seth Snouck, Nils Adang en ondergetekende) snelden we naar de zestienmeter van de tegenstander om een overtalsituatie te creëren: vier aanvallers tegen twee verdediger. Swillens gaf de bal aan ondergetekende. Ik nam de bal aan met mijn spaghettibeen en legde hem zo per ongeluk klaar op Nils Adang. Hij ramde de bal het net in; ik kwam met de schrik vrij.

Niet al te veel later kreeg ik het niet meer belopen. Ik kon geen stap meer zetten en maakte gebruik van de luxueuze volle bank. Volgens bestuurslid Bart Schrouff hield ik het 32 minuten vol. Ik kijk er niet gek van op. Als de klok niet vooruit was gedraaid had ik een uur langer kunnen slapen en zo had ik het ook een uur langer kunnen volhouden op het veld. Een ander hoogtepunt voor rust was de doelpoging van Bob Felix. Een snoeiharde poeier die uiteindelijk over de zijlijn ging aan de linkerhand van de grensrechter. Het waaide niet echt. Met de 0-2 stand gingen we de rust in.

Trainer Sandrino was niet tevreden. Het zat er niet echt in vandaag, ondanks de 2-0 voorsprong. Volgens Sandrino moesten we ‘’meer seks in de bal leggen’’. Zo’n spreekwoord is niet te begrijpen, alleen te beseffen.

Na rust creëerde Geuldal ontzettend veel kansen en had vrijwel al het balbezit, maar het doelpunt bleef uit. De doelpuntenmachine haperde en ook de anderen kwamen niet aan scoren toe. Het zat er allemaal net niet in. Ik viel weer in op de linkerflank en ik kreeg de allergrootste kans van de wedstrijd. Keeper Foppe Cruts maakte het doel klein en ook ik kwam niet aan scoren toe. Ook schoot ik iedere bal die ik kreeg in de voeten van de tegenstander. Laten we het vooruitzetten van de klok maar als excuus gebruiken.

Met nog een kwartier op de klok viel uiteindelijk de 0-3. Moeliaan Niels legde het balletje terug op Mika Muijrers en hij schoot raak. Vlak daarna scoorde Jerome Huntjens nog aus der drehung. Het was niet onze sterkste pot, toch wonnen we terecht met 0-4. De trainer van Roeë-Jrung Zwei kwam na de wedstrijd naar mij toe zei dat wij écht kampioen moeten worden dit seizoen. Ik ben het met hem eens. We gaan ervoor.

‘s Middags ging ik naar A Ge Pannes. Daar had ik een korte vergadering met mannen van the Pigeons. Op de tv keken we live naar de carnavalsoptocht in Klimmen. En dat was een juiste keuze, want Geuldal 1 speelde een saaie 0-0 tegen Zwart-Wit in Wijlre op een onbespeelbaar veld. Als Sjinse jongen zou ik zeggen: speel het gros van de wedstrijden op het biljartlaken in Sjin in plaats van op de blessureroulette in Wijlre. Of kijk per week wat voor ons het beste en voor de tegenstander het slechtste is. Is de tegenstander kunstgras gewend en heeft het zaterdag geregend? Speel dan in Wijlre. Dan is die vettige wei toch nog ergens goed voor.

Ich habe fertig.

Milan Stassen